Eind januari 2007 ontvingen wij in onze familie het bericht van de ongeneeslijke ziekte van onze geliefde zwager Robin. Een man in de kracht van zijn leven, 43 jaar, en de trotse vader van een driejarige dochter. Het gezin trok zich terug binnen de muren van hun huis en probeerde deze shock te verwerken en van de laatste maanden die hen nog gegund waren, maximaal te genieten.
Op afstand kon ik niet veel doen. Ik kon niet dichterbij komen en het overweldigende gevoel van machteloosheid die deze situatie met zich mee bracht, duwde mij in mijzelf. En zo, in de meditatieve afstemmingen op Robin en zijn gezin was ik in ieder geval in staat om op mijn manier een veld van liefde om hen heen te houden, al was het alleen maar in mijn eigen geest. Wij weten dat iedere positieve gedachte in verbinding met de liefde en het licht van de schepping, wel degelijk een positief effect kan hebben.
Dus ik plaatste mijzelf regelmatig in het krachtveld van de wijze vrouwencirkel en stemde mij af. Hoe kan ik u dienen? Hoe kan ik de positieve stroom van leven en liefde ondersteunen? Zo begin ik altijd in stilte de wijze vrouwencirkel nadat ik de gezamenlijke afstemming heb afgerond “How can I meet your needs” is de stille invocatie die ik leerde van mijn grote voorbeeld, Edith Stauffer. Een gedachte waarmee ik mij beschikbaar maak voor de mensen op wie ik mij afstem.
Tijdens de derde sessie gebeurde het: vanuit de grond door mijn lichaam heen, stroomde de ruimte waarin ik mij bevond, onverwachts vol met een energie van compassie en onvoorwaardelijke liefde. In die sfeer heerste een prachtige kleur blauw en iedere cel in mijn lichaam en geest raakte vervuld. Ik was ‘in awe’. Stomverbaasd. Dit is het dus, dit is compassie. En ik was volledig versmolten in deze atmosfeer. Daarin ervoer ik een diepe genade.
De naam Maria Magdalena kwam als vanzelf. Dit is dus blijkbaar nu beschikbaar. Als ik dit kan ervaren dan is het uiteraard ook beschikbaar voor andere vrouwen! Voor iedereen!
Ik dronk de kracht in en werd mij ervan bewust dat ik van nu af aan in staat zou zijn om deze kracht in mijn dagelijkse leven uit te stralen en op eigen wijze vorm te geven. Onder andere door het te delen in het veld van de wijze vrouwencirkel.
Tijdens de eerste Maria Magdalena cirkel op 2e Paasdag, verkennen wij met elkaar het veld. We benaderen het thema als archetype van transpersoonlijke kwaliteiten, zoals de kwaliteit compassie die in mij is ontwaakt. Welke zijn er nog meer beschikbaar in het veld met haar naam? Het enthousiasme en de openheid van de vrouwen waren verrassend. Mijn vermoeden werd bewaarheid. De tijd is rijp voor de wederopstanding van Maria Magdalena.
Onze tweede Maria Magdalena cirkel, 15 juli 2007 in Amsterdam, brengt ons verder in het onderzoek van deze herboren energie. Hoe kunnen deze kwaliteiten in ons dagelijks leven tot verdere realisatie komen. Het sleutelwoord dat ik hierbij geef is 'Meesterschap'.
Dat betekent dat wij gezamenlijk in afstemming ervaren en onderzoeken hoe ons meesterschap zich in en door ons manifesteert. Op zodanige wijze dat wij elkaar hierin inspireren en stimuleren. Als vroedvrouwen van elkaars bewustzijn, kunnen wij onze natuurlijke vrouwelijke krachten nog meer tot leven brengen. Dit is een creatief en vreugdevol proces. En zo gebeurt het dat er in een aantal van ons vrouwen een diepgaande verschuiving plaats vindt van een verlangen naar een realisatie.
"Het Mooie aan de natuur, is de natuur"
door Edda
In de nacht van 6 op 7 juli 2007 ben ik de stille getuige van het sterven van mijn zwager Robin. Even later assisteer ik tijdens de voorbereidingen voor de opbaring, een prachtig ritueel. Terwijl ik zijn kouder en stijver geworden lichaam in mijn handen voel, welt er een innerlijke schreeuw in mij op "Nee, dit wil ik niet!" Er was een totaal 'NEE' in mij dat door al mijn poriën naar buiten ademde. Dit speelde zich allemaal af in de stilte van mijn gewaar zijn. Ik hoefde er geen stem aan te geven.
Donderdag 12 juli is de begrafenis en zondagmorgen 15 juli zit ik weer in de auto, op weg naar Amsterdam, naar de wijze vrouwen cirkel. Tijdens de rit moet ik een overgang zien te maken van de intimiteit met Robin en de familie naar het begeleiden en inspireren van een door mijzelf uitgeroepen cirkel over het innerlijk meesterschap.
"Het mooie aan de natuur, is de natuur" is een uitspraak van Robin. In de kracht van die woorden vind ik de overgang. En open ik die middag de cirkel:
"De onverbiddelijke eenvoud van deze woorden geeft aan dat er geen andere legitimatie is voor het leven en sterven, dan het leven en sterven. Welke is de menselijke ervaring op aarde. Wie dit met heel haar hart kan aanvaarden en verwelkomen is vrij. IS meester in haar leven: is Maria Magdalena."
Een oogverblindend licht.
door Marja
Tijdens de wijzevrouwencirkel “Vrouwelijk meesterschap en Maria Magdalena” had ik een overweldigende ervaring, die nog steeds doorwerkt. Ik merk dat ik in mijn meditaties, maar ook in het dagelijks leven in een flits contact kan hebben met mijn licht. Dat geeft me zelf vervulling en ik stuur het aan wie het nodig heeft.
“Vrouwelijk meesterschap en Maria Magdalena” was de titel die Edda de vrouwencirkel meegaf waar ik vlak na mijn vakantie naartoe ging. Lekker dichtbij, in Amsterdam. In het startrondje zei ik dat het me niet zozeer om Maria Magdalena ging als wel om het vrouwelijk meesterschap. Maria Magdalena, de vrouw dichtbij Jezus. Beiden zijn lichtende voorbeelden voor de realisatie van de Boeddhanatuur, die we allen in ons hebben. Universeel, maar toch ook sterk verbonden met de christelijke traditie. Waarom niet Quan Jin?* Ik noem maar eens een Bodhisattva* waarnaar ik sinds mijn kinderjaren in Suriname benieuwd ben. Juist het niet persoonsgebondene van het Vrouwelijk Principe, het vrije, spreekt me zo aan in de cirkel. Maar toen Edda vertelde over haar ervaring met het licht van Maria Magdalena rond het overlijden van haar zwager, was dat zo authentiek dat ik ontroerd raakte. Mijn aarzeling smolt weg en ik voelde me open staan voor wat komen ging.
Sinds ik in mijn jonge jaren De Meesters van het Verre Oosten van Spalding las, heb ik het verwerven van meesterschap tot mijn levensdoel gemaakt. Niet dat ik daar sindsdien dagelijks voor oefen of grote vorderingen in maak, maar het is een lonkend perspectief in mijn leven. In de tijd dat ik dat boek las, samen met Agnes op het strand van Kreta, probeerden we na een meditatie hand in hand over het water te lopen. Het lukte niet, ook niet na herhaalde pogingen. Een beetje teleurgesteld, maar ook lachend, moesten we onder ogen zien dat het meesterschap nog niet binnen handbereik lag. De cirkel met Edda ging nog wel over het vrouwelijk meesterschap. Die mocht ik, als rechtgeaarde spirituele feministe, niet missen.
Ik ben altijd dol op de startmeditatie in de cirkel. Het licht is zoveel sterker dan als ik thuis alleen mediteer. Het was ook voelbaar, ik zou bijna zeggen zichtbaar dat Maria Magdalena haar licht bijdroeg aan het midden van de cirkel. We stelden ieder in stilte de vraag die ons op dat moment bezig hield. Mijn vraag was: “welke stap kan ik nu concreet zetten op weg naar het vrouwelijk meesterschap”. “Ja, dat weet je wel, elke dag een half uur mediteren”, was de ogenblikkelijke gedachte. “Ja, maar…. Dat lukt niet altijd, heb ik de discipline niet voor, vind ik ook vaak te lang duren”. Maar het belangrijkste is dat ik niet echt verder kom. Dus de tweede vraag was: “Wat kan ik daar aan doen”.
We deelden onze vraag met de cirkel en de vrouwen gaven via het middenlicht hun reactie.
Antwoorden uit de groep als “gewoon doen” of “discipline opbouwen” zijn dan voor mij niet bevredigend. “Een diepe waarachtige keuze maken” kwam in de richting. Toen nam Edda het heft in handen en vroeg: “Ken je je eigen meesterschap?” “Nee, al weet ik wel dat we allemaal meesters zijn, ik verlang er ook naar dat te realiseren in dit leven, in meditaties kan ik soms contact met het licht hebben”.
“Nou” zei Edda “maak weer contact met het midden van de cirkel en stel je voor dat je in een spiegel je eigen meesterschap ziet”. Wat er toen gebeurde was…tranen, emotie. Wat een oogverblindend licht, ik durf maar even te kijken, kijk weg, gluur weer even. Ik kan het niet geloven: “Is dat echt het licht van mijn meesterschap, mijn licht?” “Zo sterk?
Een inwijding? In elke geval hoort dit bij de grote ervaringen uit mijn leven. Dat is dus wat ik kan realiseren, dat is wat ik eigenlijk ben. Ik heb het gezien, ik heb het licht gezien. Een beetje raar om dat zo te zeggen, maar toch is dat zo. En mediteer ik nu wel elke dag een half uur? Nou nee. Deze ervaring speelde zich af in een paar minuten en is belangrijker voor mijn spirituele ontwikkeling dan heel veel uren mediteren. Dat ontspant me over het spirituele moeten. Heeft mediteren dan wel zin? Jazeker, ik denk dat het aan deze ervaring heeft bijgedragen en nog bijdraagt. Maar zo’n verplicht half uur is ook een gedachte -constructie, het leidt niet automatisch tot het doel.
Hoe is het sindsdien? Het leven gaat gewoon door, buitenstaanders zullen er weinig van merken. Ik wel. Ik ben scherper, zie helderder. Die middag kon ik ook tegen andere vrouwen kort en to the point reageren. Ook op mijn werk merk ik dat mijn liefde sterker is en mijn inzicht helder. De liefde voor mezelf trouwens ook, misschien wel vooral de liefde voor mezelf. Ik voel mezelf stralen.
Ik deed later nog een belangrijke ontdekking. Ik kijk mediterend in die spiegel, zie het licht. Ineens realiseer ik me dat ik het zie als licht dat daar is. En dat ik nog steeds, zoals al jaren, bezig ben het licht naar me toe te krijgen. Ineens besef ik wat een spiegelbeeld is. Het is mijn licht dat ik in de spiegel zie. Mijn licht? Ja, mijn licht. Nu pas begrijp ik het echt. Zoals zoveel meesters zeggen: “het licht is er al, je hoeft je er alleen van bewust te worden”. Het is in het dagelijks leven lang niet altijd in de focus van mijn aandacht, maar ik weet dat het er is.
* QUAN JIN, de Boeddhistische Bodhisattva van het grote mededogen.
* Een Bodhisattva is iemand die verlicht is en anderen bijstaat op het pad naar het Boeddhaschap.
Maria Magdalena in de WijzeVrouwenCirkel.
door Ellen
Enige tijd geleden had ik via internet de wijzevrouwencirkels van Edda gevonden, en het boeide me meteen. Om er eerst eens meer over te horen abonneerde ik mij toen op haar nieuwsbrief 'Zij is de Cirkel', met in het achterhoofd dat zo'n cirkel wellicht ook iets voor mij was. Toen kreeg ik enige weken geleden het mailtje met de aankondiging van de open cirkel met als thema Maria Magdalena-energie, een vernieuwende energie die ons vrouwen helpt weer in onze eigen authentieke kracht te gaan staan. Ik voelde mij er meteen heel erg toe aangetrokken, en voelde dat ik hier graag naartoe wilde, ook al zat ik nog niet in een 'gewone' wijzevrouwencirkel. Maar in de mail voelde ik een openheid om te kunnen komen. Ook vond ik een vriendin die het ook erg aansprak, het voelde voor ons beiden goed om te gaan.
Op 15 juli waren we met 14 vrouwen in Amsterdam. We zouden gaan onderzoeken hoe we met behulp van Maria Magdalena ons eigen meesterschap weer zouden kunnen vinden/vormgeven, juist in ons gewone dagelijkse leven. Ik heb het als een bijzonder fijne en inspirerende middag ervaren, een middag die ook zeker weer doorwerkt in mijn dagelijks leven!
Eerst begonnen we ons gezamenlijk in de cirkel af te stemmen op de energie van Maria Magdalena. Daarbij kon elke vrouw kijken of er een vraag in haar opkwam, met betrekking tot het vormgeven van haar eigen persoonlijk meesterschap. Die vraag zou dan een voor een gesteld worden, en door afstemming in de gehele groep beantwoord. Dat vind ik op zich al een prachtig gegeven, waar ik al helemaal enthousiast van word! Het maakte me op een of andere manier al heel blij dat we het op deze manier deden, dat voelde op een diepe manier goed.
Wat ik wel even verwarrend vond, was dat als er een vraag in mij opkwam, het antwoordde meteen al mee kwam. Toen kreeg ik even een gevoel van "help, ik kan geen vraag stellen". Maar ik kon verder wel voelen dat mijn belangrijkste vraag toch lag op het gebied van: "Enerzijds wil ik graag in die kracht en dat meesterschap gaan staan, maar tegelijk ook roept het angst op; hoe deal ik daarmee?"
Vervolgens gingen we echt aan de slag. Een vrouw stelde haar vraag, wij stemden af èn op haar vraag, èn op de energie van Maria Magdalena. Daarna kon elke vrouw die inspiratie gevoeld had, haar antwoord geven. (Een heel prachtige werking!) Even uitte iemand haar zorg dat er niet genoeg tijd zou zijn om op deze manier iedereen aan bod te laten komen. Maar Edda zei: Elke vrouw zal deze middag precies ontvangen wat ze nodig heeft.”
Wat mijzelf betreft is dat ook volkomen uitgekomen. Want al bij de tweede of derde vrouw die haar vraag uitsprak, hoorde ik mijn eigen vraag. Er werd uitgebreid op ingegaan, en alle antwoorden waren ook rechtstreeks voor mij, zo voelde het. Bij deze ene vrouw was de overeenkomst heel sterk, maar ook bij de antwoorden die de andere vrouwen ontvingen zat voeding voor mij!
Ik voelde toen dat ik gaandeweg in de middag steeds meer vervuld raakte, mijn vragen waren beantwoord, zonder dat ik die uit had hoeven spreken! Ik zal een aantal van de aspecten noemen die voor mij belangrijk waren, want ik denk dat dit voor heel veel vrouwen geldt.
Over het in je kracht/meesterschap gaan staan:
- Je moet je niet bezig houden met de consequenties die het gaat hebben, want er is zoveel licht (in jou), als je hierin gaat staan dan kan je alles aan!
- Je hoeft alleen maar dit licht in jou zelf te aanvaarden, het is er namelijk al, wees er transparant voor, dan stap je erin.
- Je hoeft niets los te laten, je hoeft alleen maar te doen. Er zit een bepaalde directheid in; wacht niet eerst op een soort overzicht of zekerheid, maar als je een impuls voelt, ga gewoon; in het gaan vormt zich het pad!
- Het geconditioneerde vrouwelijke ego staat niet in het licht en staat steeds in een angst en twijfel, dat zoekt steeds naar veiligheid. Maar dat zoeken naar eerst die veiligheid kunnen we nu echt achter ons laten, het pad van je meesterschap is veilig. (Want als je immers in dat licht staat, kun je de dingen ook aan).
- Wil niet alles van te voren weten; het pad ontvouwt zich.
- " Zet je stap / open je hart / verbind je in liefde / en loop samen op"
- Als jij weet wat jouw eerstvolgende stap is, dan wordt je aantrekkelijk. (Heilig Huwelijk met jezelf,
'Ja, ik wil')
- Samen begint met jezelf.
- En om je eerste stap te kennen, moet je jouw werkelijke verlangen erkennen, en dus ook de pijn durven erkennen van onvervulde verlangens. Dit alles om je werkelijke verlangens weer te kennen!
- Meesterschap betekent niet dat alles in je leven nu 'klaar en in orde' is. Op elk moment kun je in dat meesterschap stappen, hoe je leven nu ook is. Meesterschap is nl. ook liefde voor het hele proces waar jouw leven in zit.
- Meesterschap: blijheid; kunnen stralen.
- Meesterschap: doen wat je leuk vindt.
Dat meesterschap ook zo gewóón kan zijn…
Steeds meer en steeds vaker begin ik in mijn dagelijks leven het onderscheid te zien tussen wanneer ik in mijn kleine geconditioneerde ego zit, en wanneer ik kies voor meesterschap. Bij mijzelf speelt zich dat vooral op het angst-moed vlak af. Dit bewustwordingsproces was al wel gaande bij mij, maar deze middag heeft me nog weer een extra stimulans gegeven.
Als ik in mijn geconditioneerde ego zit, heb ik een neiging bepaalde contacten te mijden, voel ik me onzeker, en voel ik een knoop in mijn buik. Maar het terugtrekken wat ik dan altijd deed, werkt steeds minder, want ik vind daar geen rust meer in. Integendeel zelfs, als ik daar in zit wordt het meer en meer een bron van onrust. Ik voel dat ik het zo niet kan laten, ik moet er wat mee!
Door vervolgens mijn pijn te voelen, komt daarachter het verlangen vandaan wat ik wel wil. Een positieve formulering vanuit mijzelf: Ik wil. En het enige wat dan helpt is mijn moed te vatten en in mijn kracht te gaan staan, en met als enige handvat het vertouwen dat het pad zich zal vormen in het gaan, en dat ik in mijn eigen licht aan zal kunnen wat ik op dat moment moet kunnen, en dan erop af! Precies op datgene waar ik nou juist schrik van had en dus voor wegliep...
En ik moet zeggen: het werkt! Elke keer als ik wist van binnen: ik moet nu dat gaan doen, of naar die en die toegaan, en ik zweette al peultjes bij de gedachte alleen al... Maar als ik toch die onrust bleef houden, en wist: ik krijg alleen maar rust als ik het doe, en ik doe het dan vervolgens ook gewoon, dan is het eigenlijk regelmatig heel verrassend hoe soepel het dan toch verloopt, en ook hoe ongelofelijk blij ik me dan achteraf voel dat ik het gedaan heb...
Het is wel reuze spannend telkens als je weer ergens voor zit waarvan je geneigd bent te denken dat je het niet kan, of niet aankan, of dat je niet goed genoeg bent, of bij bepaalde mensen niet welkom bent. En als je dan voelt, eigenlijk moet ik gaan, en je gaat staan in je kracht, en je zegt innerlijk: 'op hoop van zegen, ik pak mijn kracht en ik ga...', en je doet het dan gewoon, en het pakt dan ook nog goed uit... WOW, dan verleg je je ooit opgelegde grenzen, begin je meer te leven vanuit wie je werkelijk bent, dan sta je er ineens, en wat voelt dat dan fijn ...!!
Toen we in de cirkel zaten lag er in het midden een kleed met verschillende voorwerpen, en je mocht er zelf ook iets bij leggen om op te laden. Ik had de hanger van mijn ketting—een spiraalvorm die voor mij staat voor de vrouwelijke kracht - erbij gelegd.
En als ik nu iets moet doen waarbij ik weer die drempel voel, dan doe ik die ketting om, die mij nu herinnert aan mijn meesterschap. En dat is dan mijn extra steuntje om te weten:
“Ga nu in je eigen licht en kracht staan, en ga gewoon, want je kunt het ook.”
Vrouwelijk meesterschap en Maria Magdalena.
door Marian
Aan het begin van een wijze vrouwen cirkel nodigen wij alle wijze vrouwen uit verleden, heden en toekomst uit, bij ons te zijn. Hun aanwezigheid is direct voelbaar als een veld van liefdevolle wijsheid in ons en om ons heen.
In een speciale Maria Magdalena cirkel nodigt Edda ons uit om in ons vrouwelijk meesterschap te stappen in navolging van Maria Magdalena. Op welke vragen zou Maria Magdalena antwoord op kunnen geven? Wat zou haar antwoord zijn? Wat zou zij doen als ze in onze schoenen stond? Wat zou er gebeuren als we in het leven gaan staan vanuit het perspectief van Maria Magdalena?
Een vraag die onmiddellijk bij mij opkomt, is: Hoe kan ik mijn goddelijkheid continu leven? Meteen dient zich een antwoord aan: Eer je wijsheid zoals die zich voordoet.
Het veld van de meester energie is aanwezig. Ik hoef maar een vraag te stellen en het antwoord is er al. Het is een mooi antwoord. Waar ik ook in zit, hoe troebel het ook kan voelen, er is altijd een lichtstraaltje waar de wijsheid aanwezig is. Als ik mijn beelden over hoe wijsheid er uit moet zien loslaat, kan ik haar zien. Ze is meestal veel simpeler dan ik denk.
Mijn tweede vraag is: Hoe kan ik mijn goddelijkheid uitbeelden in het boek dat ik aan het schrijven ben? Deze vraag stel ik in de groep zodat ook de anderen er hun licht op kunnen laten schijnen.
Mijn eigen antwoord valt me weer meteen binnen: heel dicht bij huis blijven! Dat is heel wijs! Goddelijkheid is niet iets waar ik naar hoef te streven. De godin is in mij aanwezig. Ik hoef haar alleen maar ruimte voor haar te maken. Ik stel me open om antwoorden van anderen te ontvangen:
- Schrijf vanuit beelden,
- Het vormt zich in het contact met je handen,
- het boek is er al,
- Sla de bladzij om en begin een nieuw hoofdstuk,
- dat doe je al. Kwaliteiten: licht, humor en hart,
- Verbind je met je diepste weten dat het er is en schrijf,
- Blijf of ga terug naar het luisteren daar waar het denken de overhand neemt.
- Het gebeurt. Laat het over.
- Vertrouw je eigen goddelijkheid en als ze weg is, nodig haar weer uit.
- Schrijf vanuit stromende inspiratie.
Mooi! Allerlei facetten van een prachtige diamant. Ik adem ze in en laat ze door me heen stromen. Ik weet dat er in de loop van de middag nog meer gaat komen.
Wat ik erg interessant vind, dat het antwoord op iedere vraag die gesteld gaat worden ondanks verschillende bewoordingen neerkomt op: Het is al in je.
Vragen die door anderen gesteld worden, zijn:
- Hoe kan ik contact houden met het licht?
- Hoe kan ik schoonheid ervaren en belichamen in mijn leven?
- Hoe leef ik mijn meesterschap en mijn creativiteit in het omgaan met gevoelens van mijzelf en anderen en in het volgen van mijn passie?
- Wat is mijn koers ten diepste? Hoe kan ik op mijn koers blijven?
Iedere vraag gaat voor mij over een aspect van goddelijkheid. Samen vormen de vragen en antwoorden een prachtig palet. Het wordt heel duidelijk waar we mee bezig zijn: we zijn aan het bevallen van onszelf als vrouwelijke meesters. Wij onderzoeken wat ons in de weg staat: onze angsten, onze twijfels, onze zelfkritiek. Bij iedere vraag nodigt Maria Magdalena ons uit om ons open te stellen voor de stralende aanwezigheid van dat aspect in onszelf: licht, schoonheid, creativiteit, passie, koersvastheid. We hoeven geen meester te worden, we zijn het al. We hoeven er alleen maar onze ogen voor te openen. En samen in dit sterke energieveld ervaart de een na de ander ontroerd dat zij veel en veel goddelijker, lichter, creatiever, gepassioneerder, koersvaster is dan ze ooit had kunnen denken.
Hemel en aarde komen vandaag bij elkaar. Ook de vrouwen die niet hardop hun vraag hebben gesteld, blijken antwoorden te ontvangen. Uiteindelijk blijkt er aan het antwoord toch nog iets te zijn toegevoegd: datgene waar je om vraagt is al in jou aanwezig. Om vanuit die aanwezigheid te kunnen leven, moet je wel iets offeren waar je heel erg aan gehecht bent: je oude zelfbeeld, je behoefte aan veiligheid. Pas als je dat los durft te laten, kun je de vrouwelijke meester in jou zien en zijn.
Een stap zetten, een impressie.
door Connie
Naar aanleiding van de laatste cirkel heb ik de woorden “ik probeer”
uit mijn leven geschrapt.
Een stap zetten en dan pas voelen wat het met je doet.
Wat een revolutie voor mij. Ik doe meestal pas iets als het "goed voelt".
Alle spirituele leringen zeggen altijd ..handel en leef vanuit je hart... Dat is voor mij dus een valkuil. Ik zal steeds aarzelen en proberen te weten en nog dieper te voelen of deze stap werkelijk uit mijn hart komt.
Erg vrouwelijk. Dus juist voor vrouwen... zet een stap, in de richting die op dat moment het beste voelt. Al is het misschien niet de diepste wijste stap die voor jou ultiem mogelijk is, misschien is het zelfs wel een foute stap. Doet er niet toe. Begin, doe het gewoon en vergeet de hiërarchie. Daarna kan je observeren, de gevolgen ervaren en bijstellen.
“Doe het gewoon.” Dat antwoord was het eerste dat bij mij en anderen vele malen opkwam als antwoord op een vraag van een van de vrouwen in de cirkel. Of de variant: “dat doe je toch al”. Die kwam ook vele malen boven drijven. Ik heb vaak mooi verpakte verhalen en excuses, over dat ik leef zoals ik leef en ben
wie in ben..misschien zijn ze ook wel waar. Maar ze zijn niet interessant.
Ik (en veel vrouwen) ervaren zichzelf altijd in relatie tot alles en iedereen. Dat is een absolute gave en het is ook onze taak. Maar het kan ook een handicap zijn, het maakt ons vaak handelingsonbekwaam, waardoor de stap vanuit vol commitment uitblijft.
Het is mijn uitdaging om mijn Zelf/essentie volledig te ervaren en te eren boven alles. Pas daarna is mijn vermogen om me met alles te verbinden een gave en geen handicap.
Is dat de reden dat ik altijd zo'n moeite heb met de zin "het ik bestaat niet". Vanwege mijn moeite om überhaupt mijn eigenheid los van anderen te ervaren? Marieke de Vrij heeft het over “je persoonlijkheid zo doorlaatbaar maken dat je ziel zonder belemmeringen erdoor heen kan stromen, voluit aanwezig kan zijn”. Kijk, daar kan ik wat mee. In ieder geval veel meer dan met je ego overstijgen of het gezegde "je ik bestaat niet."
Edda had het in de cirkel ook over hoe belangrijk het loslaten van de behoefte aan veiligheid is, juist voor vrouwen. Ze zei: “Het is de behoefte aan veiligheid die vrouwen blokkeert in hun handelen vanuit authenticiteit. Je hoeft veiligheid niet los te laten. Want veiligheid creëert zichzelf in het vanuit commitment aan de liefde of het zelf of - hoe je het maar noemen wilt - bereid zijn te handelen en wandelen. No matter what. Ook al voelt dat in eerste instantie niet veilig."
Dat trof me diep en daar ben ik nu erg alert op. Ik weet dat ik in elke groep en in elke situatie als eerste probeer om met iemand een echt hart contact te maken. Daarna ben ik veilig. Alleen op mezelf staan, alleen met wie ik ben, zonder dat lijntje voelt erg onveilig. Verloren. Het vermogen om hartcontact te maken is fantastisch. Maar niet op zoek naar veiligheid. De behoefte aan veiligheid loslaten. Heel veel stappen heb ik al gezet. Maar er zijn lagen. De trouw aan mezelf werkelijk op de eerste plek zetten, bijvoorbeeld. Ja, dat kan ik als ik gecenterd aanwezig ben. En ja, dat kan ik als ik moet en natuurlijk als ik toestemming krijg en anderen niet kwets. Maar altijd, in het zekere weten dat dit de weg is die ik heb te gaan? Dat daar mijn ultieme vrijheid en veiligheid ligt?
In de vrouwencirkel… ben ik verbonden met … dat ja.… dan valt de aarzeling en de twijfel van me af. Ik zeg wat ik te zeggen heb, niet meer en minder. Ik probeer niet het juiste, mooiste, steunendste te zeggen. Ik voel wat gezegd wil worden en zeg dat. Heerlijk. Een leidraad voor mijn leven.
Naar aanleiding van de laatste cirkel heb ik de woorden “ik probeer”, uit mijn leven geschrapt. Die geruststelling aan mezelf is niet meer nodig.
Maar juist nu ik mijn vrijheid en kracht opnieuw en dieper ervaar, kom ik al mijn vrouwelijke conditioneringen nog eens tegen.
Toen ik een puber was en nog lang daarna was het ergste wat ze tegen me konden zeggen, "wees maar gewoon jezelf." Hoezo, wie waar wat? Ik heb immers mezelf gecreëerd in afstemming op wat voor anderen plezierig was.
Millennia van vrouwenonderdrukking hebben dat soort "veiligheid" zoeken
bijna in mijn genen gekerfd.
Blijde verwachting.
door Mariëtte.
Mijn beginwoorden bij de wijze vrouwencirkel met de energie van Maria Magdalena is “blijde verwachting”. Zo voelde het vanaf het begin dat ik Edda’s uitnodiging las.
Deze keer kiezen we voor het opschrijven van een vraag om te stellen aan het midden van de cirkel, waarin de energie van Maria Magdalena uitgenodigd is. We schrijven ook voor elkaar onze eerste reacties, inspiraties op, die we dan in alle rust aan de vraagster teruggeven. Ik worstel met mijn vraag, hoe nou precies formuleren, schaaf steeds wat bij, alsof ik het heel goed moet doen.
Het gaat heel intens en geconcentreerd deze middag, anders dan in andere cirkels, een meerwaarde die ik voel. Ik schrijf op over vrouwelijk meesterschap; in beweging levend, anders dan de statische plaatjes over verlichting: van klaar en af! en nooit meer uit balans en nooit meer voelen.
Ik krijg niet zoveel ingevingen over anderen behalve dan dat ik een aantal keren denk, “maar dat doe je al”, als iemand vraagt hoe iets te kunnen gaan doen in haar leven. Als ik mijn vraag stel komt er niets terug uit de groep. Mijn vraag is “hoe kan ik mijn meesterschap leven in het omgaan met gevoelens van mezelf en anderen en in het leven van mijn passie?”
Edda vraagt wat krijg jezelf terug? Ik begin wat te lachen en zeg: “ik moet lachen, om die gevoelens van anderen, dat ik dat er bijzet. Me daar druk om maken, houdt me tegen. En ik voel, ik doe het al wat ik vraag, ik leef het al. Ik voel me zo blij worden!” Ik giechel en ben verrast; zo vreugdevol, krachtig, verzoend, blij, het leven en alle gevoelens en het hele proces omarmend, en alles wat er bij hoort. Het overkomt me en het bruist en straalt van binnen uit. Vol vertrouwen, sterk, klóppend.
Ik heb me vaker vreugdevol en verzoend gevoeld, maar dit kwam als zo’n verrassing en werd gedeeld met de groep, en het bevestigende knikken van Edda en Agnes, ‘ja daar gaat het om’, helpt om het helemaal te laten doordringen en toe te laten en serieus te nemen wat er gebeurt. Als Marianne vraagt: “kun je voelen dat je een meester bent?” zeg ik op dat moment volmondig: ”Ja.” Het voelt rijk.
De opgeschreven eerste reacties van de anderen zijn zo kloppend.
- Richt je aandacht en doe een ding tegelijk.
- Vergeet niet de boom die je geplant hebt water te geven tus-
sen al wat er groeit in de je tuin.
- Open je armen en vlieg.
- Doe alleen wat je het allerliefste doet.
- Durf te stralen ook als anderen dat moeilijk vinden en ook als
anderen het moeilijk hebben.
Een vrouw die me niet kende vraagt: “Ik weet niet, doe jij iets met muziek? Ik kreeg door: Zingen.” Waardoor ik en wie mij kennen lachten, want zingen is de belangrijke leidraad in mijn leven met alles wat ik daar aan meemaak.
Het is zo bemoedigend en bevestigend dat de weg die ik ga klopt en dat het proces van het verhouden met mijn vele en intense gevoelens, en het neerzetten van mijn zingen en teksten, hoe moeilijk ook soms, mijn waardevolle proces is. Ik ben al heel, ik ben en leef wat ik weet en soms even vergeet. Vreugde om mijn kwaliteiten.
Maaike vraagt me een lied te zingen wat ik gemaakt heb over trouw zijn aan mijn eigenwaarde en dat heb ik gedaan. Het sloot zo aan bij die middag en viel in hele goede aarde.
Ik ging gelukkig naar huis. Mijn slotwoord was: “Belofte vervuld”
En de ervaring is bij me gebleven, aanvankelijk intens, nu soms ook verder weg, maar ik keer ernaar terug als een baken, wat me voedt of herinnert aan dat ik bepaalde twijfels en plaatjes niet meer hoef toe te laten. Dat ik kan kiezen en of bidden om te vertrouwen en vreugdevol en vredevol te zijn met al wat is.
Ook als mijn hond zoals van de week door een pitbull is aangevlogen en verwond en ik me van slag, huilerig en boos of nog zorgelijk voel. It’s all in te game.
Vervolgens gingen we echt aan de slag. Een vrouw stelde haar vraag, wij stemden af èn op haar vraag, èn op de energie van Maria Magdalena. Daarna kon elke vrouw die inspiratie gevoeld had, haar antwoord geven. (Een heel prachtige werking!) Even uitte iemand haar zorg dat er niet genoeg tijd zou zijn om op deze manier iedereen aan bod te laten komen. Maar Edda zei: Elke vrouw zal deze middag precies ontvangen wat ze nodig heeft.”
Wat mijzelf betreft is dat ook volkomen uitgekomen. Want al bij de tweede of derde vrouw die haar vraag uitsprak, hoorde ik mijn eigen vraag. Er werd uitgebreid op ingegaan, en alle antwoorden waren ook rechtstreeks voor mij, zo voelde het. Bij deze ene vrouw was de overeenkomst heel sterk, maar ook bij de antwoorden die de andere vrouwen ontvingen zat voeding voor mij!
Ik voelde toen dat ik gaandeweg in de middag steeds meer vervuld raakte, mijn vragen waren beantwoord, zonder dat ik die uit had hoeven spreken! Ik zal een aantal van de aspecten noemen die voor mij belangrijk waren, want ik denk dat dit voor heel veel vrouwen geldt.
Over het in je kracht/meesterschap gaan staan:
- Je moet je niet bezig houden met de consequenties die het gaat hebben, want er is zoveel licht (in jou), als je hierin gaat staan dan kan je alles aan!
- Je hoeft alleen maar dit licht in jou zelf te aanvaarden, het is er namelijk al, wees er transparant voor, dan stap je erin.
- Je hoeft niets los te laten, je hoeft alleen maar te doen. Er zit een bepaalde directheid in; wacht niet eerst op een soort overzicht of zekerheid, maar als je een impuls voelt, ga gewoon; in het gaan vormt zich het pad!
- Het geconditioneerde vrouwelijke ego staat niet in het licht en staat steeds in een angst en twijfel, dat zoekt steeds naar veiligheid. Maar dat zoeken naar eerst die veiligheid kunnen we nu echt achter ons laten, het pad van je meesterschap is veilig. (Want als je immers in dat licht staat, kun je de dingen ook aan).
- Wil niet alles van te voren weten; het pad ontvouwt zich.
- " Zet je stap / open je hart / verbind je in liefde / en loop samen op"
- Als jij weet wat jouw eerstvolgende stap is, dan wordt je aantrekkelijk. (Heilig Huwelijk met jezelf,
'Ja, ik wil')
- Samen begint met jezelf.
- En om je eerste stap te kennen, moet je jouw werkelijke verlangen erkennen, en dus ook de pijn durven erkennen van onvervulde verlangens. Dit alles om je werkelijke verlangens weer te kennen!
- Meesterschap betekent niet dat alles in je leven nu 'klaar en in orde' is. Op elk moment kun je in dat meesterschap stappen, hoe je leven nu ook is. Meesterschap is nl. ook liefde voor het hele proces waar jouw leven in zit.
- Meesterschap: blijheid; kunnen stralen.
- Meesterschap: doen wat je leuk vindt.
Dat meesterschap ook zo gewóón kan zijn…
Steeds meer en steeds vaker begin ik in mijn dagelijks leven het onderscheid te zien tussen wanneer ik in mijn kleine geconditioneerde ego zit, en wanneer ik kies voor meesterschap. Bij mijzelf speelt zich dat vooral op het angst-moed vlak af. Dit bewustwordingsproces was al wel gaande bij mij, maar deze middag heeft me nog weer een extra stimulans gegeven.
Als ik in mijn geconditioneerde ego zit, heb ik een neiging bepaalde contacten te mijden, voel ik me onzeker, en voel ik een knoop in mijn buik. Maar het terugtrekken wat ik dan altijd deed, werkt steeds minder, want ik vind daar geen rust meer in. Integendeel zelfs, als ik daar in zit wordt het meer en meer een bron van onrust. Ik voel dat ik het zo niet kan laten, ik moet er wat mee!
Door vervolgens mijn pijn te voelen, komt daarachter het verlangen vandaan wat ik wel wil. Een positieve formulering vanuit mijzelf: Ik wil. En het enige wat dan helpt is mijn moed te vatten en in mijn kracht te gaan staan, en met als enige handvat het vertrouwen dat het pad zich zal vormen in het gaan, en dat ik in mijn eigen licht aan zal kunnen wat ik op dat moment moet kunnen, en dan erop af! Precies op datgene waar ik nou juist schrik van had en dus voor wegliep...
En ik moet zeggen: het werkt! Elke keer als ik wist van binnen: ik moet nu dat gaan doen, of naar die en die toegaan, en ik zweette al peultjes bij de gedachte alleen al... Maar als ik toch die onrust bleef houden, en wist: ik krijg alleen maar rust als ik het doe, en ik doe het dan vervolgens ook gewoon, dan is het eigenlijk regelmatig heel verrassend hoe soepel het dan toch verloopt, en ook hoe ongelofelijk blij ik me dan achteraf voel dat ik het gedaan heb...
Het is wel reuze spannend telkens als je weer ergens voor zit waarvan je geneigd bent te denken dat je het niet kan, of niet aankan, of dat je niet goed genoeg bent, of bij bepaalde mensen niet welkom bent. En als je dan voelt, eigenlijk moet ik gaan, en je gaat staan in je kracht, en je zegt innerlijk: 'op hoop van zegen, ik pak mijn kracht en ik ga...', en je doet het dan gewoon, en het pakt dan ook nog goed uit... WOW, dan verleg je je ooit opgelegde grenzen, begin je meer te leven vanuit wie je werkelijk bent, dan sta je er ineens, en wat voelt dat dan fijn ...!!
Toen we in de cirkel zaten lag er in het midden een kleed met verschillende voorwerpen, en je mocht er zelf ook iets bij leggen om op te laden. Ik had de hanger van mijn ketting—een spiraalvorm die voor mij staat voor de vrouwelijke kracht - erbij gelegd.
En als ik nu iets moet doen waarbij ik weer die drempel voel, dan doe ik die ketting om, die mij nu herinnert aan mijn meesterschap. En dat is dan mijn extra steuntje om te weten:
“Ga nu in je eigen licht en kracht staan, en ga gewoon, want je kunt het ook.”
De Genade van de Ontvankelijkheid.
door Agnes
“Ergens tussen Utrecht en Gouda kwam ik plotseling op het idee om mij
rechtstreeks op Maria Magdalena af te stemmen.”
Al enige tijd zingt de naam van Maria Magdalena rond. Er zijn mensen die zich vooral toeleggen op het boven water krijgen van nieuw historisch materiaal. Dit om hiermee recht te kunnen zetten hetgeen de Katholieke kerk al eeuwen lang uit de kerkelijke leer weet te bannen, namelijk dat Jezus tijdens zijn leven gewoon getrouwd was en een gezin stichtte. Het verlevendigt de menselijke kant van de figuur Jezus en Maria Magdalena komt in een heel ander daglicht te staan, namelijk als zijn echtgenote en geliefde. Voor anderen is het weinige materiaal dat er is een belangrijk uitgangspunt voor de verdere bewerking van de al veel eerder ontstane mythe omtrent de relatie van Jezus met Maria Magdalena. In deze benadering wordt laatstgenoemde het archetype voor het vrouwelijke in onszelf en een leidend principe in het hoogst actuele debat met betrekking tot bevrijding niet alleen van vrouwen maar ook van mannen.
In haar boek over Maria Magdalena en Jezus werkt Lisette Thooft dit onderwerp prachtig uit. Vooral daar waar zij inzichten omtrent het “Heilige Huwelijk” (de totstandkoming van de verbinding tussen het vrouwelijk en mannelijk principe) uittilt boven hetgeen we al reeds onderkend hebben als het noodzakelijke samengaan van beide principes in onszelf. Zij nodigt uit om uitgaande van de begrippen liefde en vrijheid een volgende stap te zetten en te onderzoeken wat vrouwen èn mannen kunnen en misschien wel moeten transformeren om het bewustzijn te veranderen en daarmee de vormgeving van ons bestaan op alle niveaus.
Ik beschouwde mijzelf na het lezen van dit boek als een warm pleitbezorger om het thema “het Heilige Huwelijk” weer eens hoog op de agenda te krijgen. Maar toen Edda mij vroeg om als facilitator in de wijzevrouwencirkel van Amsterdam voor te stellen om samen met haar een dag aan de figuur van Maria Magdalena te wijden, toen merkte ik dat de naam alleen al, ook voor mij, nog veel te beladen was. Ik kon mijzelf wel verbinden met een origineel idee met betrekking tot bevrijding, maar dat liet nog enigszins in het midden waar de inspiratie op was geënt. Direct kijkend naar de figuur Maria Magdalena moest ik bekennen dat ook mijn beelden vast zaten op een voorstelling die vanuit mijn opvoeding weinig respect voor deze vrouw inhield. Ik zag haar ook als iemand die zich een beetje aan het gezelschap van Jezus en zijn apostelen had opgedrongen tot grote ergernis van eenieder die dit gadesloeg.
In de trein op weg naar de wijze vrouwencirkel zat ik nog steeds in de knel. Hoe kon ik dit onderwerp naar voren brengen terwijl ik zelf zoveel weerstand voelde dat ik waarschijnlijk niet eens aan zo´n dag zou deelnemen? Ik keek enigszins ongemakkelijk een tijdje voor mij uit door het raampje van de trein. Ergens tussen Utrecht en Gouda kwam ik plotseling op het idee om mij rechtstreeks op Maria Magdalena af te stemmen. Ik ging er echt even voor zitten en ik had mijn ogen nog niet gesloten of ik voelde een grote ontvankelijkheid over mij komen.
Vervolgens vulde de treincoupé zich met een vitale energie die ik nu als vreugde zou omschrijven. Ik zag voor mijn geestesoog drie deuren, als in een dominospel omvallen; de één na de ander. Naast het beeld van Maria Magdalena verscheen het beeld van Amma en dat van Shanti Mayi. Ik wilde maar één ding: mij in liefde met deze figuren verbinden. Alle opvattingen, beelden en oordelen over deze personen bestonden niet meer. Ik kon liefde, verbinding en vitaliteit ervaren, kwaliteiten waarvan Maria Magdalena en ook de twee andere vrouwen dragers zijn. En ik besefte dat zij in deze hoedanigheid op dat moment naar voren traden. Het in beheer krijgen en behouden van de volledige potentie van deze kwaliteiten, dat is wat we uiteindelijk meesterschap noemen.
In het licht van dit meesterschap en met Maria Magdalena als voorbeeld kwamen we op 15 juli jl. bij elkaar en hadden een bijzondere bijeenkomst. Wat er met mij en met andere vrouwen gebeurde heeft me gesterkt in mijn verlangen en mijn houding om de genade van ontvankelijkheid toe te laten. En hiermee mijn spoor van meesterschap verwerven opnieuw te ontdekken.
* De cirkel vond plaats op 15 juli 2007 in Amsterdam
